Mesut Baki kardeşimin Sivas ile ilgili güzel bir çalışması, epeydir nette ve bende paylaşayım dedim.
***********metnin tamamı ise aşağıda*************
Sivas Hislenimleri
Vehminden (izinsiz ç)alıntılardır. Mahkumiyet önemli değil. Bu esaret uzun süreli zaten.
kimsesiz kalmış gibi, üzerine sadece geçilmek için basılan caddeler var. Ve ilk günün de seni tanımayan sokaklar. Dün hasret gideremedin hiç biriyle, yabancılık hissettin. Biraz da üşümüşler sanki, hiç sahip çıkan, bağrına basan olmamış gibi. Şimdilerde yüzünü karla kapatmış artık derdini çözemediğin. Mevsimlerden kış var gene orda yine zamanlardan ayrılıkların bitmediği... Ağaçlar yapraklarına hasret!
Her adımında bir anı hayat buluyor ve dağlanıyor tüm özlemlerin. Ayaklarının ezdiği kar seslerini bir süreden sonra duymuyorsun. Yine ülfet peyda ediyor ve yine çok sıradan diyorsun.
Güneş orda selamsız sabahsız. Ateş almaya gelmiş gibi ateşinden kaçıyor. Akşamı bekleme orda çünkü birazdan hava kararır zaten. Güneş bu kadar vefasızken karanlığa hasret olamıyorsun.
Orda ağlamaklı çocuk göremessin. Hüzne yüz tutan her çocuk orda kaldıramıyor gözyaşlarını. Bırakıyor soğuğunda kristal olmaya her duygularını. Memsimlerden kış orda ayrılıkların bitmediği bir mevsimi yaşıyorsun ve ağaçların yapraklarına hasreti etkilemiyor değil o içinde bağını koparamadığın üzgün yanlarını...
Oranın insanlarına aşık diyorlar. Çok aşık çıkardığı içindir. Eminsin. Bir şeyden daha eminsin. Ağaçların çiçeklerine ve yapraklarına özlemini soluyorsun. Aynı ateş içine düşüyor senin. İnsan ateşini özlemle yakarsa, acı çekmek için kendine bir maşuk buluyor bu hüzne vesilesi yapmak için. İşte sende alevi oluyorsun bu ansızın yaktığın yangının. Yanmaya bırakıyorsun kendini. Canın acıyor, biliyorsun, farkındasın.
Mesut Baki