Yunus Emre ne güzel söylemiş, “Yaradılanı severim, Yaradan’dan ötürü”. Hep yaradılanı sevdim, O’nun yarattığı her şey güzeldi, her şey değerliydi benim için.Bu benim hayat felsefemdi hep. Artık ayrılmamızın zamanı geldi. Kaçınılmaz son ne zaman yaşanacaksa o zaman yaşayacaktık bu anı. Belki bu kelimeler yetersiz kalacak, belki kifayet etmeyecek duygularıma tercüman olmaya. Ancak sevdiklerimin içinde en değerli olanı bırakacağım artık sizlere. Benden bir parça, benden bir can alacaksınız bugün. Hepinizin oğlu, kardeşi, ağabeyi kabul ettiği bir kimliğin şerefiyle yaşadığım bu şehirde, sizleri daha fazla üzmemek adına görevimi bırakıyorum. Benim için bu kavga hiçbir zaman bitmedi, bitmeyecek. Biliyorum ki, hep Don Kişot’u olduğum bu kavganın yel değirmenleri de tükenmeyecek.
Ama inançlı mücadelemi hep sürdüreceğim. Aldığım her görevin kutsal olduğunu inancımı yitirmeyeceğim, inanın bu ayrılık bir nebze bile bu inancıma zarar vermeyecektir.
Benimle birlikte görev yapan tüm ekibim, tüm arkadaşlarım aynı özveri ve inançla mücadele etti hep. Beraber çıktığımız bu yolda, kimi zaman yağmura, kimi zaman fırtınaya tutulduk. Bana zarar vermek adına yapılan tüm çirkin saldırılara birlikte göğüs geren bütün arkadaşlarımda inanın benimle birlikte incindiler, kırıldılar. Ancak hepimiz, sorumluluğunu aldığımız takımımıza daha fazla zarar vermemek adına susmayı bir erdem kabul edip sabırla bekledik.
Mütevazi bütçemizin ve imkanlarımızın elverdiği ölçüde, Bu güzide şehre ve insanlarına bir şeyler vermeye çalıştım. Tesisleşme adına, kurumsallaşma adına güzel şeyler ortaya koyabilmenin mücadelesini yaptım hep. Projeler ortaya koydum. Kazandığımızı stadyuma, tesisleşmeye geleceğe bir şeyler bırakma adına harcamaya çalıştık.Bugün hatırı sayılır bir kompleksimiz ve stadyumumuz var, her Sivaslı göğsünü gere gere bu stad bizim, bu tesis bizim diyebiliyor. Biliyorum çok daha iyisine layıklar. Çok konuşuyorsun dediler, doğrudur konuştum, futbolcumu, yönetimimi, takımımı hedef tahtası yaptırmamak için kendim hedef olmayı seçtim. Gazetelere, televizyonlara bakın o dönemler, hiçbirinde futbolcumu, takımımı hedef alan bir yazı, bir eleştiri göremezsiniz.
Amatör bir ruhla oynayan takımlar, hele hele süper lige yeni kaynamaya başlamış takımlar en küçük rüzgarda dağılırlar, futbolcu o yükü kaldıramaz, ya ayakları yere basmaz yada düşerse bir türlü ayağa kalkamaz. Bunu anlayabilen anlıyordu zaten, anlamamak için direnenlere ne diyebilirim ki?
Bugün değilse yarın, gelecek kuşaklarımıza futbola adına bırakılabilecek ne varsa onları bırakmaya çalıştım. Vizyon, imkan ve hedef vazgeçilmez düsturum oldu. Celladına aşık olan bir esirin tutkunluğu ile bağlandım bu camiaya. Birgün muhakkak düşüreceği giyotin bıçağının soğukluğunu, futbolun doğasında olan bu sonu, hep boynumda hissetmeme rağmen, sıcacık ve samimi duygularla bağlandım. Öğrettiklerimin ve hayat ilkelerimin sonuçlarına sadık kalmaya çalıştım. Sorumlu olmak neyi gerektiriyorsa bilin ki şu an bile onu yapıyorum.
Sivas’ı memleketim bildim, her sorununda her sıkıntısında yanında olmaya gayret ettim, Dikimevi kapanmasın diye ne kadar mücadele ettiğimi, kamuoyu bilir. Sıkıntısı olanın, sıkıntısını gidermeye çalıştım, işleri rast gitmediği için otel çatılarında “Paydos hayata” demek isteyen insanları, hayatın bir parçası yapmayı becerebildim.
Cami yaptırıyoruz derken, nedense bazı gözler bizi dindarlıkla suçladı, ama hiçbirisi “kilisede yaptıracağız” dediğimi görmedi, duymadı. Sivas’ı bir arada tutabilecek ne varsa ben hep orada olmaya çalıştım, yeri geldi Cuma’da namazımı kıldım, yeri geldi Cem evinde Cem’e katıldım. Yeri geldi bir okulun gecesinde gençlerle eğlenmeyi seçtim, yeri geldi, gençleri teröre karşı bilinçlendirme tiyatrosuna futbolcu kardeşlerimle destek verdim.
Belki çok fazla elbise giydim, ama bilin ki, her rengi, her dokusu, her kumaşı Sivas’ın rengiydi, Sivas’ın dokusuydu. Biliyorum Sivaslılar beni çok sevdi, benim onları sevdiğim gibi.
Bana görevim süresinde desteklerini hiçbir zaman esirgemeyen, başta sevgili başkanım olmak üzere, yönetim kuruluna, ekip arkadaşlarıma, futbolcularıma ve gerçek taraftarıyla tüm Sivassporlulara teşekkürlerimi sunuyorum.
Beni, ben gibi seven tüm herkesten haklarını helal etmelerini diliyorum.
Allah’a emanet olunuz.
Saygılarımla
Bülent UYGUN