Çok Eşli Taraftarlık Namussuzlukmudur?
Arzu ile gerçekler arasındaki farkı artık görmeli ve takım tutma ile ilgili gerçekleri yadsımadan sonuca varabilmeliyiz..
Takımımız Sevme şeklimiz söz konusu olduğunda, sevdayı yaşayışımız ve ifade edişimiz bambaşka bir öyküdür. Yalnızca genetik ya da diğer terimlerle anlatılamayan ve bütün kahramanlar için başka bir şekilde sonuçlanan öyküdür bu.Her sokağa çıkışımızda, İstasyon Caddesinde, yürüdüğümüzde, şehrimizin yeni bir güne uyanışında gizlenmiş sesleri dinledik. Her seste sevdaların, heyecanın, merhabaların daha nice insan halinin notalarını bulduk.Bizi biz yapan nelerdir. Kişiliklerimiz, geçmişimiz ve yaşam deneyimimiz, yaşadığımız kültür, ortam bizi diğerlerinden farklı kılan özelliklerimiz.Aslında Biz Bireyiz ve bu bireyler Bizleri Oluşturuyor.Toplumumuzun El verdigi kadarı ile ve geçmişteki sevdalarımızı unutamama gibi nedenlerimiz yüzünden düştügüm Namussuzlugun Farkında Olmayabiliriz.Sivas Bizim İçin birşeyler Belirtiyor Ve hatırlatıyor.Biz SivasTa Bam başka Anılar içinde yaşadık.Biz Sivasta tattık ömrümüzün en hüzünlü anlarını, en keyifli sarhoşluklarını, en güzel aşklarını burada yaşadık. Ulu çınarlarla dostluğumuzu burada kurduk. Her karış toprağını ayrı sevdik bu şehrin, doğup büyüdüğümüz topraklar kadar.
Bu kelimeleri, binlerce kez senin için Sivas, ama yalnız senin için tekrarlayabiliriz. Biliyor musun; seni sevdiğimden beri, artık çevremdeki her şey gözüme daha güzel daha hoş ve de daha ümit verici gelmeye başladı çünkü onlar bize seni hatırlatıyor.
Peki neden? Biz neden, “Sadece Sivassporluyuz.” Neden Manisasporluyuz, Neden Göztepeliyiz? Neden Sakaryasporlu? Neden Karşıyakalıyızlu.Veya diğer başka bakış açısı ile, neden diğer başka takımlı, özellikle üç İstanbul takımlı değiliz?
Biz gerçeklerin peşindeyiz ve sadece karşılıksız bir sevgi ile tribünden sevdiğimiz şehrimize aşığız. Arzularımızın, gerçeklerin önüne geçtiği zaman, benliğimizden de kaybedeceklerimizin azabını görmezden gelemeyiz. Arzularımızın gerçekleşmiyor olması ve takımımıza olan sevgi bağımızın, buna endeksli olmaması düşünme gücümüzü gösteriyor olmalı.Zihnimizi Aşk Kadar yoran Bir Konu Varmı Aceba?Takım tutma ve tek takım tutma ile ilgili durumu bilimsel nitelikte irdelersek, Genar Araştırma Şirketi, Türk Toplumunda Futbol temalı araştırmasında 16 ilde, 15 yaş üzerinde 4.164 kişiyi baz almış. %86’lık bir kesim bir takım taraftarı olduğunu belirtmişler.
Anadolu’da yapılan araştırmalarda ise şehrinin takımının dışında takım tutanların oranı %40 civarında seyretmektedir ki bu neredeyse her 2 kişiden 1’i etmektedir. Kendine özgüveni olan, kentinin takımına sahip olan, güçlüklerde yılmayan, özünü, kimliğini ve benliğini satmayan, şehri, takımı ve taraftarları ile gurur duyan ve palavra düzene karşı gelenlerin sayısı arttıkça, bu anlamsız “başka hangi takımı tutuyorsun” sorusu geçmişin karanlıklarına gömülecektir. Tanıl Bora, müthiş mizahi yorumu ile şunu söylemiştir. “ ….çokeşli taraftarlık, tasavvur edilmeyecek bir namussuzluktur, kuşkusuz….” Ve “Sen bizim her şeyimizsin dedikleri takımlarına duydukları bağlılığın, başka takımlara bağlılıkla paylaşılması….hayır bu mümkün değildir….” Tabii ki; şu da bir savunma mekanizması olarak işlerlik kazanabilir. Ben Sivassporluyum ama”x” takıma da sempatim var. Bununla, kardeş kulüp ayrımının netleştirilmesi ve eliminasyona tabi tutulması gerekir. Açıkçası çokeşli taraftarlık olamaz, olursa bunun adı kimlik bunalımıdır. Bu arada, başka takım tutmama durumu, diğer takımlara-özellikle İstanbul takımlarına olan öfke ve şiddet içermemesi gerekliliğini de gözardı etmememiz gerekmekte.
Tanıl Bora, müthiş mizahi yorumu ile şunu söylemiştir. “ ….çok eşli taraftarlık, tasavvur edilmeyecek bir namussuzluktur, kuşkusuz….” Ve “Sen bizim her şeyimizsin dedikleri takımlarına duydukları bağlılığın, başka takımlara bağlılıkla paylaşılması….hayır bu mümkün değildir….”
Kendimiz olmayı ve tek takım tutmayı; arzu ve gerçekler ile kıyasla…Kalbinin sesi seni gerçeğe götürecektir.
Sadece SivasSporluyuz. Çünkü Biz Yigidoyuz...!
Serdar Saraç.
Mustafa Parlak...
SvSkRy
|
Normal
