ŞEHİTLERİMİZİ SAYGIYLA ANIYORUZ...

[puar]

ÇANAKKALE CİHAD


Taze kuvvetle tepeler kolay aşılır sandılar,
Yeni birliklerle, bu sefer Suvla’ya çullandılar.

Binbeşyüz mücahit, koca bir kolorduyu durdurdu,
Londra ve Paris bu haberle sarsıldı ve kudurdu.

Dokuz ağustos, Anafartalarda atılan ağır yumruk,
Albay Mustafa Kemal’indi, zafer getiren buyruk.

On Ağustos’ta Conkbayırı’nda süngüler çalıştı,
Süper güçler iman karşısında apışıp kalmıştı.

Yirmibir Ağustos, yine saldırdı var kuvvetiyle,
Bulutlar bile yardıma geldi, Rabb’ın hikmetiyle...

Zorlu bekleyişler böylece başladı siperlerde,
Siper savaşı, kör dövüşü oldu artık her yerde.

Dostluklarla düşmanlıklar iç içe yaşandı o yıl,
Hediye faslından sonra haydi silahlara sarıl.

Aylar böylece geçti, hep soğuk derin siperlerde,
İlerlemek mümkün mü, kaldılar oldukları yerde?

Aralık ayı geldi, Mehmetçik siperden çıkmadan,
Düşman Anzak ve Suvla’dan kaçtı ardına bakmadan.

Seddülbahir’de kaldılar, ta Ocak ayına kadar,
Yenilmezlik ünvanını orda bırakıp kaçtılar.

[puar]

Çanakkaleden Cennete Yürüyüş


ben mehmedim,
babam yokya, yetim mehmet derlerdi, köyde
anamın bir tanesi,
köyümün göz bebeği.
çobandım, kuzular bana emanetti.
köyde,
akşam eve gelip,
anamdan şehit babamın hikayelerini dinlerdim.
zaten
yavuklumda yoktu,
yaşım onyediydi daha.
..............
sabah ezandan sonra bir gün,
muhtar emmim dayanmıştı kapıya,
zeynep bacı dedi anama,
mehmet nerde?
üzgün bir sesle...
seferberlik var bacı dedi.
canım anacığım
seferberliği kocasından bilirdi.
daha mehmedim körpecik deyişiyle
yere yığılışı bir.
................
çeşmeden bakraçları doldurup
geldiğimde evin avlusuna,
benimde dünya yıkıldı başıma,
ne olmuştu ki anama.
usul usul kendine geldiğinde
canımın bır parçası anam,
beni bağrına bastı.
ağladı, ağladı, ağladı.
...................
ben anamın feryadını
taa
çanakkalede
civan yiğitlerin,
teker teker düştüğünü gördüğümde anladım.
dedim ya,
ben onyedi yaşındaydım,
ben seferberlikten ne anlardım.
....................
köyümden çanakkaleye yolculukta,
kafileler, vagonlar,
insanlar, insanlar,
dağlar yürüyordu çanakkaleye.
onlarında çanakkalede öldüğünü
cennette gördüğümde anlamıştım.
......................
ve çanakkale.
çanakkale felaket,
çanakkale kıyamet,
çanakkale bize ölümün müjdesi,
köye,
anama kurtuluşun müjdesi.
..............
kaç gün olduğunu bilmediğim
savaş cehenneminin bir orta yeri.
yiğitmi yiğit, bir efsaneydi,
kol ağası rıza bey bağırdı.
yere yatın, yere yatın.
gök gürler gibi oldu
top düşmüştü yanı başımıza.
ve sonra beni bırakıp gittiler.
çorumdan, raşit çavuş
hanaktan, veli ağam
bursadan, şerafettin onbaşı
birde yandım ya ona yandım.
tabip asteğmen burhan beye yandım.
uçtular.
yaralı, parçalı cesetleri bizim,
ruhları onundu,
ALLAH ındı.
hey be,
kol ağası rıza beğde ağlarmış
hemde ne ağlamak.
ama ateş yanıyor,
ama ateş yakıyor,
biz vuruşuyoruz, çanakkalede.
.......................
hangisi olduğunu bilmediğim,
bir çanakkale gününde,
komutanım komutanım diye
kaçarken rıza beyime,
bende yıkıldım yere,
bende yenilmiştim bir kalleş mermiye,
daha canım bende iken,
uçmadan allahıma,
son duyduklarım,
bağırmıştı komutanım.
mehmet, mehmet.
.......................
ve sonra,
çanakkalenin bittiği yıllardayım,
ben cennete
ibrahimin koçlarına,
çobanlık yapmaktayım.
cennet akşamları
savaş yıllarının anılarıyla dolar bizde.
birgün aksaraylı ibrahim çavuş,
birgün veli ağam,
gezer gelir cihanı, anlatırlar heryanı,
anam ağlarmış köyde.
ama türkün kadını yıkılmaz.
mağrurmu, mağrur
iki şehit sahibi,
birde kuzularım, bensiz çok hırçınlarmış hani.
bir başka cennet akşamı,
doktor burhan bey gelir.
ruhu gezer anadoluyu,
istanbulu gezer, karsı gezer,
gelir ağlardı dizimin dibinde.
mehmet derdi her seferinde,
dün çanakkaleyi geçemediler,
bugün çanakkaleden çok ilerdeler.
ben ibrahimin koçlarının çobanı,
çıkamazdım dışarı
ama cennet akşamları
hep havadis alırdım ülkemden.
bazan savaşın acılarından mutluluk çıkardı,
havadisler kötüyken.
birgün bir kara haber gelir,
ülkem kötü ellerde,
yeniden yıkılırız...
yada güzel haberler,
o gün ne de mutluyuz.
birgün bir kara haber gelir
cennet akşamlarına,
cudide bir yavrumuz düşmüş toprağa
yıkılırız,
bir gün duyarız, gebermiş bir eşkiya.
biz yeniden var oluruz, cennet akşamlarında.
kol ağası rıza beyin getirdikleri,
ne kadar mutlu ederdi bizleri.
o gezerdi okul bahçelerini,
görürdü türkün yetişen yeni filizlerini.
o zaman, çanakkalenin anlamı var.
.......................
ben çanakkaleye geldiğimde
yaşım onyedi.
neslim soyum sopum yok.
ben ibrahimin koçlarının çobanıyım,
cennette.
beni unutmayın, beni unutmayın,
ne olur
çanakkaleyide unutmayın.

[puar]

Çanakkale Şehitleri Seni Bekliyor


Çiçekleri hep sıra sıra dizili,
Yapraklarında isimleri yazılı,
Sahilde dalgalar bile kan kızılı,
Çanakkale Şehitleri seni bekler.

Duygularımız buralarda dorukta,
Mücahid’’in bir özetidir bu nokta,
Allah Allah nidaları var ufukta,
Çanakkale Şehitleri seni bekler.

Şehitler her yerde diridir karşında,
Nice hatıra saklı her bir taşında,
Geçemeyenler yatar yanıbaşında,
Çanakkale Şehitleri seni bekler

[puar]

GARDASLAR BU YAZILARI LÜTFEN ÜŞENMEDEN OKUYALIM

[puar]

Sivas Gelibolu Arası


Sen sivasın karlı rüzgarında
Yorgun bir baharda;
Ben gelibolu yarımadsında
Nurların gökten döküldüğü bir akşamda
Hırçın bir dalgayla yıkılmış dünyasında
Yalnızlığı kokluyorum yavaş yavaş.
Hüzünlü bir fotğraf var elimde
Şehitler geçiyor gözlerimden
En sonda ben...
Hasretine şehit düşmüşüm
Severken öyle kendi kendime.
Geldiğinde,dönemeyince seninle
Gömüldüm kabatepe sahillerine
Dünya üstüme düşsün
Ben senin ellerine

[Kaptan-58]

BU FORUMA YAZI YAZAN VEFALI ARKADAŞLARIMA CANI GÖNÜLDEN TEŞEKKÜR EDİYORUM.....

EZAN DİNMEZ BAYRAK İNMEZ.....


<KAPTAN>

[Kaptan-58]

[size=2]CEPHEDE NAMAZ[/size]

[size=2]İngilizin vakit vakit gemilerden siperden...

Yine bolca gülle, bomba savurduğu bir gündü

Hızlı hızlı geçiyordum tehlikeli bir yerden

Birden bire gözlerime büyük birşey göründü

Böyle büyük görünen şey küçücük bir insandı

Fakat bana çok dokundu, ayaklarım bağlandı.

Ateşlerin yaladığı bu düzlükten geçenler

Güllerin cehennemlik yağmurundan kaçarken

Yolun biraz kenarında tek başına bir nefer,

Pervasızca bombalardan, ateşlerden, herşeyden.

Kendisine süngüsünden bir mihrabcık yapmışdı,

Sonra onun karşısında namaza durmuştu.

Ne, havada ıslak çalan... ve düştüğü yerlere

Kızgın çelik dahmelerle ölüm saçan gülleler

Ne, semada ifrit gibi vızıldayan teyyare

Ne, dünyalık bir düşünce ne bir korku ve keder

Onun demir yüreğini oynatmaktan âcizdi,

Sanki toplar, şarapnallar tehlikesiz, sessizdi.

Potinleri yanındaydı... Onun büyük saygısı

Kunduralı ibadeti görmüyordu muvafık

Böyle temiz bir yüreğin bütün işi kaygısı

Elbet Hakk'ın rızasına olmalıydı mutabık

Kuru toprak üzerinde kundurasız kılınan

Bu namazın, pek uygun bir kubbesiydi âsuman!

bir çam ona gölgesinden yapmış idi seccade

Sanki tekbir alıyordu vakit vakit top sesi

Gözlerinin sade akı beyaz kalan yüzünde

Parlıyordu o sarsılmaz imanının gölgesi

Bir Müslüman nasıl olur bu levhadan anladım

Hürmetle yavaş yavaş sokuldum beş-on adım.

Başındaki kabalağın gölgesine gömülen

Süzük gözler dikilmişti o süngüden mihraba

Hakkın büyük divanında eli bağlı dururken

Artık o can kaygısı almıyordu hesaba.

Allah Allah! bu ne yüksek bir imandır Yarabbi!

Bir Müslüman ne büyük bir kahramandır Yarabbi!

Kahramandır çünkü toplar etrafında patlarken

Zerre kadar titremedi namazını bozmadı

Dört yanına ateş saçan türlü türlü âfetten

Sanki onu kuruyordu bir meleğin kanadı.

Onun böyle tevekkülü bana çok dokundu

Yüreğimi bir şey ezdi... İki gözüm sulandı.

Ey medenî İngilizler! daha varsa getirin

İnsanları küme küme öldürecek şeyleri

Getirin de şu cenneti cehenneme çevirin,

Bak onlar korkutur mu bir Müslüman neferi,

Bunu halâ anlamıyor ne Hamilton ne Grey

Müslümanı korkutamaz Allah'ından başka şey.

Böyle dalgın düşünerek geçerken ben yanından

Sağa-sola selâm verdi namazını bitirdi.

Sonra biraz kımıldandı ellerini-Yaratan

Allahına dua için- gök yüzüne çevirdi.

Şimdi artık Allahına döküyordu derdini

Gözlerini kapamıştı unutmuştu kendini.

Hâlıkına karşı boynu bükük duran bir nefer

Korku bilmez bir yiğitti... hürmetle eğilelim.

Duasına mutlak âmin diyorlardı melekler

Kendimi pek fazla gördüm usul usul çekildim.

Ben giderken kulağına değdi onun sedâsı,

Allahümme salli alâ seyyidina... duası.

Çekilmiştim; fakat hâlâ geriye

Bakıyordum ne yapıyor o diye

Ben merakla böyle durup bakarken

O doğruldu silkinerek yerinden

Hâlikiyle hesabını bitirdi.

Süngüsünü kılıfına geçirdi,

Gidiyordu arkasından seslendim

Dönüp baktı cevab verdi

– Efendim.

– Uğur ola acelen ne hemşerim

Biraz eğlen gel sigara içelim.

– Yok efendi affedersin işim var

Öyle çokluk eğlenemem vakit dar.

– Adam sen de ne olurmuş gel biraz

Şuracıkta oturalım.

– Olamaz.

Sonra belki yetişemem nöbete

Burdan daha epey sürer şu tepe

Başka vakit görüşürüz inşaallah

– Selâmetle koçyiğidim eyvallah

Fakat bâri şu paketi olsun al

– Eksik olma tütün içmem hoşça kal.

– Bir söz daha: Neredesin?

– İlerde

Kanlı sırtın önündeki siperde...

Böyle deyip şahin gibi süzüldü

Sanki bağlı bir arslandı çözüldü.

Kanlı sırtın önlerinde eğlenirmiş bu aslan

Fakat bilmem bu toprağın kansız yeri neresi

Düşmanlar da şâhiddir ki, seller gibi çağlayan

Türk kanıyla yoğrulmuştur bütün dağı deresi,

Sen de işte o fedakâr erlerdensin ey yiğit

Vazifen pek mukaddestir onun durma hadi git.

Adı neydi nereliydi soramadım kendine

Fakat onun Türk olduğu lisanından belliydi.

Adı Mehmet, ya Ahmet anlamağa hacet ne?

Oradaki yiğitlerin hepsi de bir halliydi.

Hepsi dindar, hepsi nazik, hepsi tosun, hepsi mert

Hepsinde de düşman kini bir onulmaz dert.

Selâm size ey Bursa'nın Ankara'nın, Konya'nın

Vatan için ölümleri şeref bilen evlâdı.

Emin olun sizden akan bir damlacık al kanın

Elemiyle bir milletin bütün ruhu kanadı.

Şimdi hâlâ nerde görsem kalabalıklı bir asker

Hatırıma gelir hemen namaz kılan o nefer.[/size]

[puar]

yazmakta ziyaede inşallah burda tüm arkadaslar okuyordur

[Kaptan-58]

[size=2]SAĞ KOLUMU KAYBETTİM AMA SOL KOLUM VAR[/size]
[size=2]Seddülbahir ve Conkbayır'ın büyük kahramanlarından biride Bombacı Mehmet Çavuş 'tu. Bu kahraman Anadolu çocuğu ,İngilizlerin siperlerimize fırlattığı el bombalarını korkusuzca hemen yakalar,karşı tarafa fırlatır ve zararını kendilerine dokundururdu. İngilizler bunu anlamış olacaklar ki bombaları bir kaç sayı saydıktan sonra fırlatarak Mehmet Çavuş 'un iadesini önlemeye çalışmışlardı. İşte böyle bir bomba Mehmet Çavuş 'un elinde patlayarak sağ elinin bileğinden kopmasına sebep olmuştu. Bu yiğit delikanlı vazife şuuruyla hastahaneden tabur kumandanına yazdığı mektupta şöyle diyordu:
"Sağ kolumu kaybettim, zarar yok,sol kolum var. Onunla da pekala iş görebilirim. Beni müteessir eden ve yüne kıtama iltihak edip düşmanla çarpışmama mani olan şey yaramın henüz kapanmamış olmasıdır.
Hastahaneden kurtularak halen harbe iştirak edemediğim için beni mazur görünüz ,affedeniz muhterem kumandanım.."[/size]

[serhankaburcuk]

[size=2]YOLCU...

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak bir devrin battığı yerdir.
Eğilde kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.[/size]