Uzunca bir süredir kulüp olarak, şehir olarak Süper Lig’deyiz. Yıllar evvel bu yola baş koyduğumuzda hayallerimiz ve hedeflerimiz vardı. Öncelikle ligde kalıcı olan, daha sonra da her yıl zirveye oynayan ve şehrimizi Avrupa kupalarında temsil eden, “Sivas’a Chelsea’yi getiren” bir kulübümüz olacaktı.
Bugün geriye dönüp baktığımızda geçmişten bugüne önemli oranda yol aldığımızı görüyoruz. Süper Lig’in demirbaşlarından birisi haline gelmiş, başarıyı ve başarısızlığı tadarak tecrübesini sağlamlaştırmış bir kulübe sahibiz. Ligde kalıcı olmanın yanı sıra istikrarlı bir yönetim anlayışı bulunan, tesislerinden stadyumuna kadar futbol altyapısını güçlendiren bir kulübe dönüşmeyi de başardık.
Ancak içimizde bir yerlerde hala bir şeylerin eksikliğini fena halde hissediyoruz. Sahiplenme duygusunun olmayışı, özüne yabancılaşma ve saygısızlık takımımızın en büyük açığı! Ekmeğe suya muhtaç olduğumuz gibi bu hislere muhtacız.
Kendi şehrinin takımı Avrupa kupalarına katılmak için kritik maçlar oynarken duyarsız kalan bir halk yığını, İstanbul takımlarının şampiyonluğunu mevzubahis takımların bulunduğu şehirden yüzlerce kilometre uzakta çılgınca ve şuursuzca kutlayabiliyor.
Kendi memleketinin takımının başında bulunan ve her fırsatta sıradan bir takımın değil kendi evinin hizmetinde bulunduğunu ifade eden bir hoca, aylar boyunca kendisine uzatılan her mikrofona adeta yalvarırcasına bir İstanbul takımının başına geçmek istediğine dair beyanatlar veriyor.
Her Sivaslı dünyanın neresinde olursa olsun Sivasspor’un güç kazanabilmesi ve gerçek anlamda büyük bir takım olabilmesi için bir potansiyel değil midir? Her Sivaslının az veya çok Sivasspor’a saygı, sahiplenme ve sadakat borcu yok mudur? Peki Sivas’ın göbeğinde kendi şehrinin takımının değil de başkalarının borusunu öttüren, özüne yabancılaşmış, kendisine saygısını kaybetmiş, şuursuz bir halk yığını ile büyük kulüp olunabilir mi? Halk yığınını bir kenara bırakalım, bizzat takımı çalıştıran teknik direktör tarafından kulübün kendisine, sevenlerine ve taraftarına karşı saygısızca bir tavır sergileniyorsa neyin büyüklüğünden bahsedeceğiz?
Kendini bilmeden, özüne saygı duymadan ve değerlerine sadakat duyguları geliştirmeden ne büyük şehir ne de büyük takım olabileceğiz. Dönüşüm zihinlerde başlamalı!
Devrimler önce zihinlerde sonra meydanlarda gerçekleşir. Kupalar ise önce gönüllerde sonra stadyumlarda kaldırılır. “Chelsea’nin Sivas’a gelmesi” büyük bir idealdir; ancak yufka yüreklilerle, Sivas deyimiyle ‘saç ekmeği’ karakterlilerle çetin yollar aşılmaz! Gelin Sivasspor’umuz için kalplerimizde, zihinlerimizde bir devrim yapalım. Büyük Sivasspor için, biraz saygı duyalım, biraz vefalı olalım!
SivasSpor.Com Yönetimi
.gif){kind=avatar}
Saygı Olmadan Büyüklük Olur Mu?
.gif){kind=avatar}
Normal
