SPOR FIKRALARI

[SenSetik]

Özhan CANAYDIN taraftara söz verdiği için bir yıldız transfer etmeye karar vermiş ve Fenerin elinden önce Roberto CARLOS'U, sonrada TUNCAY'ı almış. Arkasına bide Alex'i satın almış. Sonra ne yapmış biliyormusunuz? Playstaionı kapatıp yatmış. azuhahaha

[myway]

sivas_kangallı Nickli Üyeden Alıntı

bir uçakta 58 laz ile 1 kayserili yolculuk yapıyorlarmış kaptandan bir ses gelmiş uçaktaki ağır eşyaların hepsini atın yoksa düşecez bunun üzerine tüm ağır eşyalar atılmış. 10 dak sonra kaptan tekrar seslenmiş uçağın sağ kanadını koparmak zorundayız yoksa düşecez kanadıda koparmışlar. sonra kaptan tekrar seslenmiş sol kanadıda koparacaz. uçak kanatsız ilerlerken kaptan seslenmiş kusura bakmayın ama uçağın alt kısmını kesmezsek hepimiz ölecez tüm yolcular yukarıdaki tutacaklara tutunmuşlar ve alt kısım kesilmiş. yolculuk devam ederken kaptan bu son isteğim malesef kontrolü sağlayamıyoruz o yüzden içinizden 1 kişinin atlaması lzım der bunun üzerine 58 laz kayseriliye döner kayserili ise şöyle der başını sallayarak tamam tamam anladım ama hani alkış der laz larda alkışlar.

CasUsArAn

güzel fıkraymış sağol.............

[saf.fet-02]

sensetik Nickli Üyeden Alıntı

Özhan CANAYDIN taraftara söz verdiği için bir yıldız transfer etmeye karar vermiş ve Fenerin elinden önce Roberto CARLOS'U, sonrada TUNCAY'ı almış. Arkasına bide Alex'i satın almış. Sonra ne yapmış biliyormusunuz? Playstaionı kapatıp yatmış. azuhahaha

kardeşim bayağı güldüm.sağol be yiğidocan.

[murat söylemez]

Şenol Güneş

Bir gün Şenol Güneş Brezilya milli takımı antrenörü Scolari ile karşılaşmış.
- Hocam sen bu takımı nasıl seçtin de şampiyon oldunuz? demiş.
- Çok kolay zekalarına göre seçiyorum. Bak mesela sana bir örnek vereyim demiş ve Ronaldo'yu çağırmış.
- Ronaldo'ya oğlum söyle bakayım senin annenin ve babanın çocuğu olan ama senin kardeşin olmayan kimdir?
Ronaldo biraz düşünmüş, "tabiiki ben oluyorum" demiş. Şenol Güneş bundan çok etkilenmiş. Türkiye'ye döner dönmez İlhan Mansız'ı çağırmış.
- İlhan sana bir soru soracağım eğer bilirsen bu hafta seni takıma alırım, bil bakalım annenin ve babanın çocuğu olan ama kardeşin olmayan kimdir?
İlhan biraz düşünmüş işin içinden çıkamamış, biraz zaman istemiş ve hemen koşmuş Hakan'ı bulmuş.
- Hakan, annenin ve babanın çocuğu olan ama kardeşin olmayan kimdir?
Hakan cevap vermiş: Benim tabii ki, İlhan sevinçle Şenol Güneş'in yanına dönmüş:
- Sorunun cevabını buldum hocam: Hakan'mış.
Şenol Güneş köpürmüş:
- Vay salak herif, Hakan olur mu hiç, doğru cevap Ronaldo idi!..

[EfsaneMermerbey]

sivas_kangallı Nickli Üyeden Alıntı

bir uçakta 58 laz ile 1 kayserili yolculuk yapıyorlarmış kaptandan bir ses gelmiş uçaktaki ağır eşyaların hepsini atın yoksa düşecez bunun üzerine tüm ağır eşyalar atılmış. 10 dak sonra kaptan tekrar seslenmiş uçağın sağ kanadını koparmak zorundayız yoksa düşecez kanadıda koparmışlar. sonra kaptan tekrar seslenmiş sol kanadıda koparacaz. uçak kanatsız ilerlerken kaptan seslenmiş kusura bakmayın ama uçağın alt kısmını kesmezsek hepimiz ölecez tüm yolcular yukarıdaki tutacaklara tutunmuşlar ve alt kısım kesilmiş. yolculuk devam ederken kaptan bu son isteğim malesef kontrolü sağlayamıyoruz o yüzden içinizden 1 kişinin atlaması lzım der bunun üzerine 58 laz kayseriliye döner kayserili ise şöyle der başını sallayarak tamam tamam anladım ama hani alkış der laz larda alkışlar.

CasUsArAn

DÜŞEN LAZLAR GÖLETE DÜŞMÜŞ.ONDAN SONRA ORDA KAZ OLMUŞLAR.

teşekkür ederim.fıkra güzeldi.

[CHAGHRI]

SÜPER FIKRALAR ELLERİNE SAĞLIK.....

[sivasligenc]

Randevu
Genç spor muhabiri, daha bir hafta önce tanıştığı ana okulu öğretmeni kızla randevusuna gidiyordu.
Trafik felaketti. Daha ikinci buluşmasına geç kalmaktan korkuyor, kendi kullandığı arabada heyecan ve endişeden terliyordu. Araçlar arasındaki boşluklardan sağa sola çaresizce girmeye çalışıyor, ikide bir kornaya basıyordu.
Geç kalacağı kesinleşince, cep telefonuna sarıldı.
- Pastanede misin canım?
- Hayır, hastanede...
- Ne?! Neden?! Ne oldu ki?!
- Sen neredesin?
- Ben trafikle boğuşuyorum, afedersin geciktim. Ne oldu?
- Önemli değil... Şimdi söyleyeceğim hastaneye gel.
Kız, yanındakilere seslendi:
- Neydi buranın ismi?
HHH
Spor muhabiri, geç kalmasının mazeretini bildirmiş olmanın rahatlığı, ama pastane yerine hastane adresini duymuş olmanın korku ve telaşıyla yeni adrese yöneldi.
Uzun uğraşlardan sonra bulduğu hastanenin acil servisine koşarak girdi.
Genç kız, bekleme kısmında oturduğu koltukta tebessümle karşıladı onu...
Muhabir biraz rahatladı.
- Neler oldu canım, anlatsana...

Olay şuydu:
Genç ve güzel öğretmen tam pastaneye girecekken, bankanın önündeki emekliler kuyruğunda yaşlı bir adam yere yığılmıştı. Bu düşüş anında ihtiyar adamın burnu kırılmıştı.
Kimsenin ilgilenmediği yaşlı adamı bir taksiye bindirmiş ve hastaneye getirmişti genç kız...
Muhabir, arkadaşına sevgiyle sarıldı, “Tam isabet!” diye kendi kendine gururlanarak... Hiçbir şey söylemedi. İltifat etmedi.
Kız:
- Gel bir çay içelim şuralarda bir yerde, dedi.
- Yaralı dedenin son durumu ne peki?
- Tedavisi yapıldı, müşahede altında. Biraz kalması lazımmış... Kusura bakma, seni de böyle bir tatsızlığın içine soktum.
Muhabir kaşlarını çattı:
- Daha neler! Şahane bir iş yapmışsın. Bırak biz de ortak olalım.
- Biz hastane parasını ödeyip gidebiliriz biraz sonra. Hastaneyle konuştum, amcanın durumu düzelince bir taksiye bindirip evine gönderecekler.
- Tamam canım, taksi parasını da verelim amcaya...
- İyi olur. Ben bir bakıp geleyim.

Bu arada muhabir de muhasebeye girip hastane parasını ödedi.
- Nerede bu senin hastan? Ben de bir göreyim, sonra vedalaşıp gideriz.
- Tamam. Çok tatlı bir amca. Taksi parasını verdim. Bana öyle dualar etti ki, “Senin baban var mı?” dedi. “Yok” deyince, “O zaman Allah senin gönlüne göre bir kayınbaba ve çocuklar versin!” dedi gözleri yaşlanarak...
- Amin, dedi muhabir.
Kız, muhabirin kolundan tutarak müşahede odasına götürdü.
Muhabir:
- Geçmiş olsun dede... derken cümle ağzında dondu:
- Babaaa!
Diyebildi.


Sadık Söztutan
~alıntıdır~

[sivasligenc]

SİZİN HİÇ ANNENİZ ÖLDÜ MÜ?

- Kusura bakma anneciğim, yarın maça çıkacağım.
Genç hakem, annesinin cesedini bir buçuk metre kazılmış toprağa indirirken, içinden bu cümleyi geçiriyordu.
***
Aynı akşam, güneyden Orta Anadolu’ya hareket etti.
Bu “gönül mesleği”nde büyük hedefleri, tatlı hayalleri vardı.
***
Takımlar seremoniden sonra kendi yarı sahalarına dağılıp, başlama vuruşu yapılacağı sırada çok şık, çok ince, çok anlamlı bir sürpriz yaşandı.
Stadın anons görevlisinin sesi duyuldu hoparlörden:
- Değerli hakemimiz (S........../Ç...........) annesini kaybetmiştir. Kendisine sabır ve başsağlığı diliyor ve sizleri bir dakikalık saygı duruşuna davet ediyoruz.
Statta yapılacak bu tür anonstan haberi olması gereken hakemin de haberi yoktu.
Ve genç hakem, annesinin vefatından beri sabırla direndiği gözyaşlarına bu kez hakim olamadı.
Dudakları kontrolsüz bir şekilde titrediği için saygı duruşunun bitiş düdüğünü çalmakta zorlandı.
Neyse ki hoparlördeki ses yetişti imdadına:
- Teşekkür ederiz.
Sadece takımlarının golleri için ayağa kalkmaya alışmış seyirci, bu defa hiç tanımadığı bir merhume için görevini tamamlamış olmanın huzuruyla yerlerine oturdu.
Maç başladı.
***
Hiç şüphesiz sahadaki yirmi üç kişiden işi en zor olanı, hakemdi.
Maç öncesinin karmaşık duygularını oyuna taşımamaya, etki altında kalmamaya çalışıyordu.
Ve o zor an geldi.
Bitime sadece bir dakika vardı.
Rakip takım, maç boyu kendi sahasından çıkmayıp beraberliğe oynamış, hiç hücumu düşünmemişti. Fakat bu dakikada misafir takımın orta saha oyuncusu, tamamen kendi çabasıyla ev sahibi takımın neredeyse tamamını çalımladıktan sonra kaleciyle karşı karşıya kaldı.
Kaleciyi de çalımladı.
Hakem, eldivenli elin gole giden oyuncuyu arkadan indirdiğini gördü.
Çaldı penaltıyı.
Son dakikaydı ve penaltı gol oldu.
Maç bitti.
HHH
Maçın başında hakemin annesi için saygı duruşunda bulunan seyirciler, ağız birliği etmişçesine bağırıyordu:
“- İ..... hakem! Sahaya ineriz, ananı ......!”
Ve maç başında seyirci acısına ortak oldu diye gözyaşı döken hakem, şimdi üzüntüden ağlayarak polis eşliğinde soyunma odasına iniyordu.

sadık söztutan
~alıntıdır~

[sivasligenc]

İstanbul’da bir lig maçıydı.
Bir İstanbul takımı bir taşra takımıyla oynuyordu.
Milli futbolcu, ikinci sert hareketini taç çizgisi kenarında, yedek kulübesinin önünde yaptı; rakibine kayarak daldı ve ayaklarını yerden kesti.
Teknik direktör, hemen gözünün önünde futbolcusunun acıyla bağırmasının da etkisiyle, yanından yuvarlanarak geçen topu hışımla aldı, sertçe yere çapıp tuttu, faulü yapan milli oyuncunun üzerine hızlı adımlarla yürüdü:
“Adam gibi oyna, yakarım seni!” dedi, topu sahaya fırlattı.
Gerçekten de o teknik direktör daha sonra Milli Takım’a hoca oldu, ve o futbolcu bir daha milli forma yüzü görmedi!
Hâlâ tartışılır, bu oyuncu neden Milli Takım’a alınmıyor diye...
***
İstanbul’da bir lig maçıydı.
Bir İstanbul takımı bir taşra takımıyla oynuyordu.
“Şampiyonluğa mecbur” ünlü takım bir türlü gol atamadığı için, seyirci ilk protesto “tercihini” her zaman olduğu gibi hakemlerden yana kullanmaya başlamıştı.
Her çalan düdük, her kalkan bayrak yeni bir küfür korosunu başlatıyordu.
“Facia” bu kadarla kalmadı; taşra takımının kontra atağında sağ kanat oyuncusu, soldan yapılan ortada topu kafa ile yere vurdurup ağlara gönderince stat protestodan yıkılıyordu.
Yan hakem, belki de bu haksız küfürlerin getirdiği isyanla, golü atan futbolcu sevinç yumağından çıkıp tam önünden geçerken fısıldadı:
“Aferin (A.....)!”
Tabii, zamanın insanlar için hangi sürprizleri hazırladığı önceden kestirilemiyor.
Yan hakemin tebrik ettiği oyuncu, sezon sonunda golü attığı İstanbul takımına transfer oldu.
Ve, sezonun ortalarında bir yerde bir taşra takımıyla oynadıkları maçta, aynı yan hakem çizgi kenarındaydı!
Bu sağ kanat oyuncusu bir topa hamle edince, yan hakem ofsayt bayrağını -haklı olarak- kaldırdı.
Sağ kanat oyuncusu, eski bir iltifatı kan davasına dönüştürmekte gecikmedi; yan hakemin yanına geldi:
“İndir lan o bayrağı, yoksa onu ne yapacağımı gösteririm sana!”
Sadece yutkundu yan hakem...



Sadık Söztutan
not:alıntıdır
__________________

[sivasligenc]

Yıl 1996’ydı.
Askere gitti.
O zamanlar amatör bir oyuncu olduğu için, profesyonel futbolcuların yararlandığı kanunun kapsamına girmiyordu. (Eğer profesyonel olsaydı, kulübünün bulunduğu şehirde askerlik yapacaktı.)
Deniz piyadesi oldu.
***
Askerliğinin dokuzuncu ayında bir sürprizle karşılaştı amatör futbolcu...
O tarihte, Arnavutluk bir iç savaşın eşiğindeydi.
Banker skandalı nedeniyle ülkede kan gövdeyi götürüyordu.
Birleşmiş Milletler, bu eski Osmanlı ülkesine askeri güç göndermeye karar vermişti.
Türkiye’den gidecek tabur, amatör futbolcunun da içinde bulunduğu, yaklaşık dokuz yüz kişilik deniz piyadeleri grubuydu.
***
Futbolcu, bölük arkadaşlarıyla birlikte Tiran’a varmış, çatışmalarda bir enkaz haline gelen üniversite kampusunda “konuşlanmıştı.”
İtalyan askerleriyle birlikte paylaştıkları yeni karargâhlarında heyecanlı günler yaşıyorlardı. Hem maceralı, hem “paralı” bir askerlik başlamıştı.
Atışın serbest olduğu yıkık dökük Tiran sokaklarında, elleri tetikte dolaşıyorlardı. Arnavutluk ordusunu talan etmiş, dükkanları yağmalamış, şehrin altını üstüne getirmiş silahlı sivillerin çıkaracağı olaylara müdahale için sokak başlarını tutmuş Mehmetçikler, bu görevin karşılığında ayda altı yüz dolar da para kazanıyordu.
Her şey bir macera filmi gibi heyecanla sürüp giderken, bir gece bir karanlık sokakta bir kör kurşun gelip, amatör futbolcunun başparmağını vurdu!
Oradaki dört aylık görev süresince tek tatsız olay da bu olmuştu; bir Arnavut sivilin attığı serseri kurşunla parmağı yaralanan futbolcu Mehmetçik...
Görev süresi bitti, tabur Türkiye’ye döndü.
***
Üç ay sonra teskere alan amatör futbolcu, dönüşünde profesyonelliğe imza attı.
İki yıl sonra da Süper Lig’e transfer oldu.
Dokuz aylık askerken gittiği Arnavutluk’ta parmağından yaralanan futbolcu, Süper Lig’in dokuzuncu haftasında, İzmir’de, sağ ayağına aldığı darbeyle arka adalesinden sakatlandı.
Söylemeye gerek var mı bilmiyorum; onu sakatlayan futbolcu, Arnavut asıllı bir meslektaşıydı!

Sadık Söztutan

not:alıntıdır