Mustafa Ateş/Sivaspostası
Sivasspor çok uzun yol kat etmiş.
Yıl 1997. Biz yine yollardayız.
Biz diyorum bir elin parmakları kadardık.
Sivasspor o zaman 3.ligde mücadele ediyordu.
Eraydın Aytekin’le Tokat deplasmanına geldik.
Gaziosmanpaşa Stadyumuna girdik.
Tribünlerin her yeri koltukla döşenmiş.
Pırıl pırıl bir görüntü vardı.
4 Eylül Stadyumunun tribünleri betondandı.
Yaş, yağmur olduğu zaman oturarak maç izlenmezdi.
Eraydın’a dönerek,”bir gün bizim 4 Eylül’de böyle olur mu”.dedim.
O gün gözümüze verzalit koltuklar bile çok lüks görünmüştü.
Cumartesi günü Tokat’ta aynı stadyumda idim.
Aradan tam 14 yıl geçti.
Sivasspor, 3. Ligden bugünkü Süper lige çıktı.
Şampiyonlar ligi ön eleme maçı oynadı.
Son UEFA şampiyonunu Sivas’a getirdi.
4 Eylül Stadyumunu UEFA standartlarına getirdi.
En son cuma günü Ümit Milli takım maçı oynandı.
Sivasspor-Tokatspor maçı futbol olarak beni memnun etmedi.
Hazırlık maçı oynanırken daldım. Hatta birazda duygulandım.
Sivasspor ile 14 sene önce Tokat’ta yaşadıklarım gözümün önüne geldi.
Vasatı aşmayan maçtan koptum.
Maçta atılan 5 golün 3’ünü net gördüm.
Öbürlerini inanın fluu gördüm. Gördüm dersem yalan olur.
Sivasspor’un çok yol kat ettiği film şeridi gibi gözümün önünden geçti.
Buralara gelmesinde pay sahibi olan emeği geçenlere teşekkür ediyorum.
Sivas’ın tek değeri, adeta markası olan Sivasspor’un kıymetini iyi bilelim.
Bilmeyenlere bildirelim. Başka Sivas’ta Sivasspor’da yok.
Hazırlık maçıyla ilgili yazacak bir şeyler yok mu diyecekseniz.
İnanın yok.” ben oynamaya hazırım hocam “.
Diyen ya da sahada o düşüncede olan futbolcu yoktu.
Bu maçta kafasında Sivasspor’u bitirmiş futbolcular gördüm.
“Beni buraya neden getirdiniz.” dercesine mücadele edenler vardı.
İsim yazmayacağım. Herkes o isimleri zaten biliyor.
Kısaca, Tokatspor maçında yine ne varsa ligde oynayan futbolcularımızda vardı.
Haydi… Yiğidolar…Ligimize yeniden dönelim.
Tokatspor maçını unutalım. Beşiktaş’a bakalım.
Ne varsa Süper ligde var.